ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နာဠႏၵၿမိဳ႕တြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူစဥ္ကလည္း ထုိကဲ့သုိ႔ အယူ၀ါဒ လဲြေခ်ာ္ၾကသူမ်ားႏွင့္ တရားစကား ေဆြးေႏြးေျပာဆုိခဲ့ရသည္မ်ား ရွိ၏။ ထုိစဥ္က ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဒီဃတပႆီ အမည္ရွိသည့္ နိကဏၭ တိတၱိဆရာႀကီး၏ တပည့္ႏွင့္ ဆုံေတြ႕ကာ အယူ၀ါဒေရးရာမ်ား ေျပာဆုိေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့၏။ ဒီဃတပႆီႏွင့္ ေတြ႕စဥ္ ျမတ္ဗုဒၶက သူ႔အား "တပႆီ… သင္တုိ႔ဆရာ နိကဏၭသည္ မေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊ မေကာင္းမႈ ျဖစ္ျခင္းမ်ားသည္ အဘယ္မွ်ေသာ ကံမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပညတ္သတ္မွတ္ေပးသနည္း.." ဟု ေမးေတာ္မူလုိက္၏။ ဒီဃတပႆီက "အရွင္ေဂါတမ… နိကဏၭသည္ ကံကံဟု ပညတ္သတ္မွတ္မႈ မရွိ၊ ဒဏ္ဒဏ္ဟုသာ ပညတ္သတ္မွတ္ေလ့ရွိေၾကာင္း" ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထား၏။ ထုိအခါ ျမတ္ဗုဒၶက "ဒီဃတပႆီ သုိ႔ဆုိလွ်င္ သင္တုိ႔ဆရာ ေျပာသည့္အတုိင္း ဒဏ္ဟုဆုိလွ်င္ မေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊ မေကာင္းမႈျဖစ္ျခင္း၌ အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဒဏ္တုိ႔ကုိ ပညတ္သတ္မွတ္သနည္း.."ဟု ထပ္မံ ေမးေတာ္မူသျဖင့္ ဒီဃတပႆီက "အရွင္ေဂါတမ… ကာယဒဏ္၊ ၀စီဒဏ္၊ မေနာဒဏ္ဟူသည့္ ဒဏ္သုံးပါးကုိ သတ္မွတ္ေပးပါေၾကာင္း" ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ဆက္လက္၍ ျမတ္ဗုဒၶက တပႆီအား ထုိဒဏ္သုံးပါးသည္ တူသေလာ၊ ကဲြျပားသေလာဟု ေမးျမန္းျပန္သည့္အခါ မတူကဲြျပားေၾကာင္း ျပန္ေလွ်ာက္သျဖင့္ ထုိသု႔ိမတူလွ်င္ ထုိဒဏ္သုံးပါးတြင္ မည္သည့္ဒဏ္က အျပစ္အႀကီးဆုံး ျဖစ္သနည္းဟု ထပ္မံေမးျမန္းရာတြင္ ဒီဃတပႆီက နိကဏၭအေနျဖင့္ ကာယဒဏ္သည္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျဖၾကား ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပႆီေျဖၾကားသည့္ ကာယဒဏ္သည္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္းဟူေသာ အေျဖစကားကုိပင္ သုံးႀကိမ္သုံးခါ ေမးျမန္းၿပီး တစ္စုံတစ္ရာ ေျပာဆုိျခင္းမျပဳဘဲ ေနေတာ္မူေလ၏။
ထုိအခါ ဒီဃတပႆီကလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား "အရွင္ေဂါတမ… အရွင္ေဂါတမသည္ မေကာင္းမႈျပဳျခင္း၊ မေကာင္းမႈျဖစ္ျခင္း၌ အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဒဏ္တုိ႔ကုိ ပညတ္သတ္မွတ္ပါသနည္း"ဟု တန္ျပန္ေမးခြန္း ထုတ္ေလ၏။ ျမတ္ဗုဒၶက "ဒီဃတပႆီ… ငါသည္ ထုိသေဘာတရားမ်ားတြင္ ဒဏ္ဟု မသတ္မွတ္၊ ကံဟုသာ သတ္မွတ္ေၾကာင္း" ေျဖၾကားရာတြင္ တပႆီက သုိ႔ဆုိလွ်င္ အဘယ္မွ်ေသာ ကံတုိ႔ကုိ ပညတ္ေတာ္မူသနည္းဟု ေမးျမန္းသျဖင့္ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံဟူသည့္ ကံသုံးမ်ိဳးကုိ သတ္မွတ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထုိသုံးပါးတြင္ မေနာကံသည္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖၾကားေတာ္မူလုိက္၏။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဒီဃတပႆီႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶတုိ႔၏ စကား၀ုိင္းသည္ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ပင္ အဆုံးသတ္လမ္းခဲြကာ ဒီဃတပႆီသည္ သူ၏ဆရာ နိကဏၭထံသုိ႔ သြားခဲ့ေလ၏။ နိကဏၭထံသုိ႔ ေရာက္ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးခဲ့သည္မ်ားကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပသည့္အခါ နိကဏၭသည္ တပည့္ေက်ာ္၏ မိမိအယူအဆအတုိင္း ကာယကံကသာ အျပစ္အႀကီးဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေျဖၾကား ေလွ်ာက္ထားမႈအေပၚ သေဘာက်ေက်နပ္ကာ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူလုိက္သည္ မေနာကံသည္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္း အေျဖအေပၚတြင္လည္း ေစာဒကတက္ရန္ အားသန္ခဲ့ေလ၏။
ထုိသူတုိ႔၏ စကား၀ုိင္းတြင္ နိကဏၭတုိ႔အား ကုိးကြယ္သည့္ ဥပါလိ အမည္ရွိသည့္ သူၾကြယ္သည္လည္း အနီးအနားတြင္ ရွိေနသျဖင့္ ဒီဃတပႆီႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔ ေျပာဆုိခဲ့သည့္အေပၚ စိတ္၀င္စားကာ သူကုိယ္တုိင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံသြား၍ မိမိဆရာမ်ား ယူဆသည့္အတုိင္း ကာယဒဏ္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး မေနာကံသည္ အျပစ္အႀကီးဆုံး မဟုတ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆုိကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ နိကဏၭဆရာမ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဥပါလိသူၾကြယ္သည္ ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္ရွိခဲ့ေလေတာ့၏။
ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္လာခဲ့သည့္ ဥပါလိသူၾကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ဒီဃတပႆီႏွင့္ ေျပာဆုိခဲ့သည့္ စကားမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး "အရွင္ေဂါတမ ႀကီးက်ယ္ေသာ ကာယဒဏ္ကုိ ေထာက္ဆ၍ ေသးငယ္ေသာ မေနာဒဏ္သည္ အဘယ္မွာ ေျပာပေလာက္မည္နည္း…၊ အမွန္အားျဖင့္ ကာယဒဏ္သည္သာ မေကာင္းျပဳျခင္း၊ မေကာင္းမႈျဖစ္ျခင္း၌ ႀကီးက်ယ္ေသာ အျပစ္ရွိ၏၊ ၀စီဒဏ္ႏွင့္ မေနာဒဏ္သည္ ထုိကဲ့သုိ႔ မႀကီးက်ယ္ပါ…"ဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဥပါလိသူၾကြယ္အား ထုိအေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဥပမာဥပေမယ်မ်ား ေျပာဆုိရွင္းျပကာ ေဆြးေႏြးေဟာၾကားေလ၏။
ျမတ္ဗုဒၶ..
"သူၾကြယ္… ဥပမာတစ္ခု ေပးၾကစုိ႔၊ ေသခ်ာနားေထာင္ စဥ္းစားေလေလာ့၊ နိကဏၭတစ္ေယာက္ဟာ အနာေရာဂါ ျပင္းစြာႏွိပ္စက္ေနၿပီး ေရေအးကုိပယ္ကာ ေရးေႏြးကုိသာ သုံးေဆာင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကပါစုိ႔၊ ေနာက္ဆုံးသူသည္ ေရေႏြးကုိ မရသျဖင့္ ထုိေရးေႏြးကုိ စဲြလန္းၿပီး ေသခဲ့သည္ရွိေသာ္ သူသည္ အဘယ္အရပ္မွာ ျဖစ္မည္ဟု သင္ထင္သနည္း"
ဥပါလိ…
"အရွင္ေဂါတမ… စိတ္စဲြလန္း၍ ျဖစ္ေသာ နတ္မည္သည္ ရွိပါ၏၊ ထုိနတ္မ်ိဳးတုိ႔၌ နိကဏၭသည္ ျဖစ္ႏုိင္ပါ၏"
ျမတ္ဗုဒၶ…
"ထုိသုိ႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းု"
ဥပါလိ…
"အရွင္ဘုရား… စိတ္စဲြလန္း၍ ေသေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား…"
ထုိအခါ ျမတ္ဗုဒၶက ဥပါလိ၏ စကားသည္ ေရွ႕ေနာက္မညီျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ေရွ႕ကကာယဒဏ္သည္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံးဟုဆုိၿပီး ယခုမူ စိတ္စဲြလန္း၍ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိေနသျဖင့္ ေရွ႕ေနာက္အစပ္ လဲြေနေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူေသာ္လည္း ဥပါလိကား "အရွင္ဘုရား… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကာယဒဏ္သည္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံးပဲ"ဟုသာ ထပ္ခါထပ္ခါ ဆုိေနျပန္သျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶက ေနာက္ထပ္ဥပမာျပ၍ ရွင္းျပရေလ၏။
ျမတ္ဗုဒၶ…
"သူၾကြယ္… ဥပမာထပ္ဆုိၾကစုိ႔…၊ အကယ္၍ နိကဏၭတစ္ေယာက္သည္ အလုံးစုံေသာ ေရးေအးကုိပယ္ျခင္း၊ အလုံးစုံေသာ မေကာင္းမႈကုိ တားျမစ္ျခင္း၌ အားထုတ္ျခင္း၊ မေကာင္းမႈကုိ တားျမစ္ျခင္းျဖင့္ ခြါထြက္ျခင္း၊ မေကာင္းမႈကုိ တားျမစ္ျခင္းျဖင့္ ျပန္ႏွ႔ံျခင္းဟူသည့္ ေစာင့္စည္းျခင္းေလးမ်ိဳးကုိ ေစာင့္စည္းရင္း ေရွ႕ေနာက္စႀကၤံေလွ်ာက္စဥ္ သတၱ၀ါအခ်ိဳ႕အား နင္းမိၿပီး ေသေၾကပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ သူ႔အား မည္သုိ႔ေသာ အက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ထြန္းႏုိင္သနည္း…"
ဥပါလိ…
"အရွင္ဘုရား… နိကဏၭသည္ ေစ့ေဆာ္ျခင္း ေစတနာမပါသျဖင့္ ႀကီးမားေသာ အျပစ္မရွိပါ"
ျမတ္ဗုဒၶ…
"သူၾကြယ္ ထုိေစတနာကုိ နိကဏၭသည္ အဘယ္ဒဏ္ဟု ပညတ္သနည္း"
ဥပါလိ…
"အရွင္ဘုရား မေနာဒဏ္ဟု သတ္မွတ္ပါ၏"
ထုိအခါ ျမတ္ဗုဒၶက ဥပါလိ၏ အေျဖသည္ ေရွ႕ေနာက္မညီေၾကာင္း ကာယဒဏ္သည္ အျပစ္အႀကီးဆုံးဟု ဆုိေသာ္လည္း ယခုမူ မေနာဒဏ္ဟု ဆုိေနေၾကာင္း မိန္႔ဆုိရွင္းျပေသာ္လည္း ဥပါလိသည္ ကာယဒဏ္ဟုသာ ဆက္လက္၍ ျငင္းဆုိေနျပန္သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ဥပမာ ေပးရျပန္ေလ၏။
ျမတ္ဗုဒၶ…
"သူၾကြယ္… ဥပမာတစ္ခု ထပ္ျပဳၾကစုိ႔…၊ ဤနာလႏၵၿမိဳ႕သည္ စည္ပင္၀ေျပာၿပီး တုိးတက္ထြန္းကား လူစည္ကားသည္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ..၊ အကယ္၍ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္သည္ သန္လ်က္ကုိကုိင္ၿပီး ဤၿမိဳ႕တြင္ ရွိသည့္ သတၱ၀ါအားလုံးကုိ ခ်က္ခ်င္းေသေၾကပ်က္ဆီး ေပ်ာက္ဆုံးသြားေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ လုပ္ႏုိင္ပါသေလာ…"
ဥပါလိ…
"အရွင္ဘုရား… ေယာက္်ားဆယ္ေယာက္ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ဆယ္ျဖစ္ေစ၊ သုံးဆယ္ျဖစ္ေစ၊ ငါးဆယ္ျဖစ္ပါေစ ဤနာလႏၵၿမိဳ႕ႏွင့္ သတၱ၀ါအားလုံးကုိ တစ္ခဏခ်င္း ေသေၾကပ်က္ဆီးၿပီး ျပာပုံျဖစ္သြားေအာင္ကား ဘယ္လုိမွ မလုပ္ႏုိင္ပါဘုရား.."
ျမတ္ဗုဒၶ…
"သူၾကြယ္… စိတ္တန္ခုိးအဘိညဥ္ စ်ာန္အစုံစုံ ျပည့္စုံသည့္ သမဏျဗဟၼဆုိရင္ေကာ ဒီၿမိဳ႕ကုိ ျပာက်ေအာင္ လုပ္ႏုိင္သေလာ…"
ဥပါလိ…
"အရွင္ဘုရား… စိတ္တန္ခုိးႏွင့္ျပည့္စုံလွ်င္ကား နာလႏၵ တစ္ၿမိဳ႕တည္းပင္မဟုတ္၊ ဆယ္ၿမိဳ႕၊ ႏွစ္ဆယ္သုံးဆယ္၊ ငါးဆယ္ဆုိလည္း လုပ္ႏုိင္ပါ၏.."
ထုိအခါ ျမတ္ဗုဒၶက ဥပါလိသူၾကြယ္၏ စကားသည္ ေရွ႕ေနာက္မညီေၾကာင္း ေျပာဆုိရျပန္၏။ သုိ႔ေသာ္ ဥပါလိက ကာယဒဏ္သည္သာ အျပစ္အႀကီးဆုံးဟု ဆုိသျဖင့္ ေနာက္ထပ္ဥပမာျဖင့္ ရွင္းျပန္ရျပန္၏။ ေနာက္ဆုံး၌္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဥပမာေပးကာ ေဟာေျပာရွင္းျပသည့္ အခါတြင္ကား ဥပါလိက "အရွင္ဘုရား အကၽြႏ္ုပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပမထဆုံး ဥပမာႏွင့္ပင္ ဘုရားစကားေတာ္ကုိ ႏွစ္သက္ၿပီး ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ သုိ႔ေသာ္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဤဆန္းက်ယ္ေသာ ျပႆနာ ေျဖၾကားေတာ္မူျခင္းကုိ ၾကားနာလုိ၍သာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ကဲ့သုိ႔ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္ဘုရား..၊ အရွင္ဘုရား… အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိပါ၏၊ ၀မ္းေျမာက္ပါ၏၊ ေမွာက္ထားသည့္အုိးကုိ လွန္လုိက္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ပါ၏" စသည္ျဖင့္ ေျဖၾကားေလွ်ာက္ထားကာ ဥပါသကာအျဖစ္ ခံယူသြားခဲ့ေလေတာ့၏။
(မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ ဥပါလိသုတ္)
No comments:
Post a Comment
ေၿပာလုိသည္မ်ား ကုိ ေၿပာေစလုိပါသည္